Een prachtige kerstroos, de helleborus: voor mij een teken van hoop, licht en geluk en een verbinding naar vroeger. Van mijn vader kreeg ik er ieder jaar eentje vlak voor kerst. Nu hij dat niet meer kan doen breng ik er dit jaar eentje naar de begraafplaats en ben dankbaar dat zijn kerstroos van vorig jaar zo mooi bloeit op onze tuintafel. We hadden deze pot met veel oude en vieze bladeren al de hele zomer een beetje in een vergeten hoekje achter de heg staan en in november zagen we tot onze verbazing mooie nieuwe knoppen. Ik haalde de oude bladeren weg en nu 6 weken later is dit het resultaat, wat een beauty!
De kerstroos is een vaste plant van ongeveer 30 cm hoog. Maar zoals je op de foto ziet doen ze het ook heel erg leuk en mooi in een pot. Volgens Meulenhoff Bibliotheek voor de natuur (oud tuinboek van mijn schoonmoeder) zou de kerstroos door haar schoonheid in geen tuin mogen ontbreken. De mooiste soort is volgens Meulenhoff de Helleborus niger, de echte Kerstroos ‘wier zuivere bloemen in februari en maart in de tuin verschijnen’. (dus wat later dan in de pot!) De planten kunnen jarenlang op hun standplaats blijven staan en bloeien steeds weer mooi. Af en toe wat compost erbij geeft de mooiste bloei.
Op de foto hierboven zag je al een stukje van de prachtige nieuw geschilderde luiken. De 8 waren behoorlijk verslechterd door de jaren heen en konden in de werkplaats bij broerlief een opknapbeurt krijgen. Ze glimmen weer als een spiegel en zijn een echt sieraad voor dit huis. Als het gaat vriezen doen we de luiken iedere avond dicht. Het voorhuis is bij ons niet zo goed geïsoleerd als het achterhuis en zo houden we de kou beter buiten en de warmte fijn binnen.
