Met kerst draag ik een roze rok
9 december 2016
(foto Pinterest)

Met kerstmis  draag ik een roze rok.  
Met plooitjes in zacht fluweel. 
Is het geen dotje?

Kan me nu al verheugen om het aan te trekken op eerste kerstdag, zo einde van de middag, na alle voorbereidingen in huis als tafels verzetten, wit linnen erop, veel mooie groentinten, leuke decoraties, het antieke servies, het bestek van oma, naamkaartjes, kaarsen etc etc. 
Uit ervaring weet ik dat ik vaak op mijn nonchalance kan vertrouwen,
Zoiets als: ik heb een roze rok, die is leuk, en ik heb er vast nog wel iets op dat leuk staat. Schoenen ook.

Maar omdat ik mezelf ook steeds beter leer kennen en ik met die nonchalance het risico neem de plank volledig mis te slaan en op het laatste moment meestal niks leuk staat, de panty kapot is, en met die gympen eronder ik volgens dochterlief op zwarte piet lijk besluit ik het anders aan te pakken.

Dit jaar kom ik beslagen ten ijs. Ik denk van te voren na wat er bij zou passen.
Welke schoenen, een hakje misschien beter?
Een grijs truitje, of iets zwarts met kant? of toch een mooi aansluitend jasje?
Ja, je kunt alle kanten ermee op zegt de verkoopster dan, maar welke kant dan?!! 

Dit is precies wat er in een interieur ook vaak gebeurt.
Je ziet iets leuks wat heel goed bij je past, maar hoe zet je het dan in je woonkamer en waarmee combineer je het? Een kast of bank ziet er op een plaatje heel erg leuk uit, maar hoe staat het dan in jouw woonkamer die uiteraard compleet anders van vorm en stijl is dan in de showroom of in de VT wonen.

Is het dan beter maar op safe te spelen? Om weer te kiezen voor een eenvoudig zwart jurkje?
Immers altijd goed. Terwijl je juist het roze rokje zo meisjesachtig mooi vond, maar het niet koopt, omdat je simpelweg niet weet hoe je het kunt combineren.
Zo is het ook vaak in een interieur, dat je je hart niet volgt, omdat je gaat nadenken, omdat je je gevoel opzij duwt met praktische argumenten als: wat als ik het volgend jaar toch niet zo mooi meer vind? 
Roze gordijnen, een roze muur, een roze bank? Doe gek!  Je gaat twijfelen aan je eigen smaak….

Het roze rokje houd me bezig… 
Roze, klokkend, en fluweel, roepen bij mij iets zachts op, iets liefs, iets vrouwelijks en iets feestelijks. 
En dat is precies waarvan ik denk wat het nieuwe wonen, het nieuwe interieur ook met ons gaat doen.
Meer zachte stoffen, meer zachte kleuren, meer golving in de vorm. 
Denk aan fluweel en tweed voor op de bank. De kleuren lichtblauw, zachtgeel en poederroze.
Deze kleuren  worden niet langer als accentkleur gebruikt, maar gebruikt voor een hele bank of stoel.
We vinden ronde tafels weer mooi, royale gordijnen, spiegels en andere bling bling.
2017 wordt het jaar van de vrouwelijke revolutie in huis! 

Minder zakelijk en mannelijk.
Meer zacht en vrouwelijk. 
Minder basic en meer gedurfd. 

Combineer roze met veel wit en veel grijs, een vleugje blauw, glaswerk en naturellen.
Het kan eigenlijk niet misgaan,  laat je inspireren door de plaatjes hieronder met
heel veel roze banken en roze muren en roze gordijnen. 
Less is more. Zo is het ook met mijn rokje, een simpel grijs vestje staat al snel hartstikke leuk. 
Ik hou het simpel en laat materiaal en kleur de rest doen, vooruit en een paar hoge hakken erbij dan, 
’t is immers Kerst. 

Fijne kerstvoorbereidingstijd!
Roos

(foto’s Pinterest)

We lieten een messing plaatje maken met zijn naam erop en de tekst: “Zoals het water stroomt de tijd, in de zee der eeuwigheid”. Een prachtige dichtregel die Rutger een beetje aanpaste aan het origineel ( en ik vergeten ben van wie die was…). We schroefden het plaatje  op de bank op een mooie zomerochtend in mei en wat nu zo mooi en wonderlijk is, het werkt echt! Als ik op het bankje zit, dan voel ik hem als het ware, dan zit hij even naast me en kijkt samen met me naar de zee. Ik kan in het dagelijks leven niet zo goed huilen, niet zo goed ruimte geven aan het missen, maar daar gebeurt het spontaan. Het is een symbool geworden en ik ben er zo blij mee dat het gelukt is. Dieu donnee, dat is het.

Vorige week waren we er opnieuw. Met nogal afwisselend weer, zon en dan weer regen. Maar deze regenboog vond ik ook weer zo mooi symbolisch. Afscheid nemen van je ouders is niet eenvoudig. Je beseft dat je zelf opschuift in de rij, je krijgt meer verantwoordelijkheid en de fijne heerlijke liefdevolle momenten die je had zijn over. Troost geeft de mooie herinnering en het besef dat mijn vader een bijzonder mens was, die zo zijn uiterste best heeft gedaan goed te doen en van ons te houden zoveel hij als hij maar kon. So long pappie, adieu.

Laatste Blog

Bankje aan de zee

Hierboven zie je het strand van Dishoek, een strand op het schier-eiland Walcheren tussen Vlissingen en Westkapelle. Een strand dat uitkijkt op Cadzand en wat verder de kust van België en dat een aanvoerroute is vanaf de Noordzee naar de havens van Vlissingen en later...

Geluk uit de Potager

Al langer was ik van plan een moestuin  aan te leggen. Maar zoals dat gaat: er is altijd wel iets anders te doen, en  de vrees dat het te groot werd, of te klein, te nat, of te koud, dat alles zou mislukken, immers weinig kennis, was volop aanwezig. Maar... dit...

Chelsea Flower Show London 2024

Vorige week was ik in London op de Chelsea Flower Show. Ik was samen met vriendin Monique, zij woont een groot gedeelte van het jaar in London en had al eerder de kaartjes hiervoor gekocht. De wijk Chelsea, met haar prachtige winkels, is deze week helemaal opgedoft en...

Pinksterbloemen en lila bloemenboter

Liefde voor pinksterbloemen Vroeger, toen ik nog in de stad woonde, had ik geen idee dat er pinksterbloemen bestonden. Hooguit had ik de associatie met het Christelijke Pinksterfeest dat altijd eind mei/begin juni gevierd word. Maar sinds manlief, bij een eerste...

Categorieën: